Wernisaż w Łaźni. 35 lat z aparatem fotograficznym Barbary Polakowskiej

O wystawie i jej autorce tak pisze Krzysztof Kuzko: "Wystawa jubileuszowa Barbary Polakowskiej nie stanowi podsumowania jej dokonań twórczych, jest czasem wejścia w nowy etap tworzenia. Tworzenia obrazów świadomego wykorzystania doświadczeń i wiedzy z zakresu historii sztuki i malarstwa. Kolorystka – taką jest bez wątpienia autorka - zaczyna rezygnować z barw otaczającego nas świata i powraca do fotografii czarno-białej. Ta wewnętrzna walka artystki zaczyna przynosić dobre efekty. Emocje jakich dostarcza odbiorcy są coraz bardziej skondensowane, ściszone, rzec można wysublimowane. Realizacja portretów to eliminowanie z otoczenia wszystkiego, co zbędne w interpretacji osobowości modela, skupienie się na emocjach bijących z oczu, zarejestrowanej mimiki twarzy. Spokój, cisza i ład przestrzenny stanowią wartość nadrzędną fotogramów sklasyfikowanych przez autorkę do szeroko rozumianego industrializmu. Pejzaż, który pozostaje istotnym obszarem zainteresowań Basi, jest nawiązaniem do stylu wczesnego Edwarda Hartwiga. Krajobrazy prezentowane na kolejnych wystawach nawiązują do estetyki Fotografii Ojczystej Jana Bułhaka. Poszukiwanie prostej drogi do piękna i prawdy czasu w czystej formie, bez przekształceń i upiększeń programów graficznych, jest największym atutem poszukiwań artystycznych jubilatki – jestem przekonany, że autorka zaskoczy wszystkich w najbliższym czasie zupełnie nowymi realizacjami fotograficznymi lub...

Jedno jest pewne: 35 letnia przyjaźń Barbary Polakowskiej z aparatem fotograficznym to czas piękny, który przyniósł znaczące sukcesy i uznanie w Radomiu i Polsce".